Een mooi fragment over schaamte uit het boek Iron John van Robert Bly
Shame can come from many sources, from parents who deliberately shame us in order to make us more controllable. From addicted parents who shame us as a side effect of their own addiction. Or from peers who shame us to get rid of some of their shame. Asking a parent for a response and not receiving it is cause enough for shame. We can ingest a shame bound parent and receive shame by inheritance. Every invasion whether sexual abuse or physical abuse produces in five minutes shame that lasts for 30 years. Simply making up a false personality to please our parents can generate shame for a lifetime. The shaming we receive from irritable school teachers, manic catholic priests or our own internalized perfectionist increases the store of shame that gets poured into our hollow leg. And each drop of shame increases our commitment to isolation.
Vertaald:
Schaamte kan uit vele bronnen komen, van ouders die ons opzettelijk te schande maken om ons meer controleerbaar te maken. Van verslaafde ouders die ons beschamen als bijwerking van hun eigen verslaving. Of van leeftijdsgenoten die ons beschamen om een deel van hun schaamte kwijt te raken. Een ouder om een reactie vragen en deze niet ontvangen is al reden genoeg voor schaamte. We kunnen schaamte van een ouder overnemen door overerving. Elke invasie, of het nu seksueel misbruik of fysiek misbruik is, veroorzaakt in vijf minuten schaamte die 30 jaar aanhoudt. Gewoon een valse persoonlijkheid verzinnen om onze ouders een plezier te doen, kan een leven lang schaamte veroorzaken. De schaamte die we krijgen van prikkelbare schoolleraren, manisch katholieke priesters of onze eigen geïnternaliseerde perfectionist vergroot de hoeveelheid schaamte die in ons holle kies wordt gegoten. En elke druppel schaamte vergroot onze toewijding aan isolement.