Mijn naam is Elza (1968) en ik ben benieuwd naar jouw verhaal en naar mijn verhaal. Na een persoonlijke ‘aanvaring’ met schaamte in 2015 ben ik gaan lezen over dit onderwerp. Omdat ik regelmatig wordt uitgenodigd om ‘lezingen’ te houden over wat schaamte is, krijg ik vaak de vraag of ik iets ‘op papier’ heb. Nee dat heb ik niet, maar ik ben wel handig met internet. Bijna alles wat ik weet zet ik op deze website. Hier kan ik eindeloos schuiven en aanvullen met wat ik zie, lees en weet over schaamte. En dat is best veel. Het begint al aardig een bibliotheek te worden waarin ik zelf ook rond kan struinen; ik leer terwijl ik schrijf. Het onderwerp raakt me zo dat ik er inmiddels zelf een grote innerlijke transformatie op heb zitten.
Schaamte blijft me dagelijks boeien. Elke dag komt er wel iets in het nieuws waarin ik schaamte als bron van ellende terugvind. En in het dagelijks leven, als ik om me heen kijk, en ook (nog) bij mijzelf zie ik schaamte als groot struikelblok om te groeien in het leven. Want als je niet kunt groeien, waar leef je dan voor? Het niet kunnen praten over iets dat je dwars zit, heeft mijn volledige aandacht. Waarom lukt zoiets niet? Soms zit iets zo diep verstopt dat je niet eens weet wat er is waar je zo moe van wordt.
Een ruimte scheppen waarin iemand zich veilig voelt om daar naar te kijken en misschien zelfs iets te durven benoemen is alles voor mij.
Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.
Rutger Kopland, Een lege plek om te blijven
Wil je (anoniem) jouw verhaal delen? Praten of luisteren? Mij uitnodigen voor een lezing of gesprek? Stuur een e-mail naar info@schaamte.info.
Wandelcoach
Vanaf 1 januari 2019 start ik als wandelcoach in de Utrechtse Heuvelrug. Tijdens een dagdeel, waarbij we 1 a 2 uur wandelen, kijk ik samen met jou waar er bij jou schaamte vastzit en waar het vandaankomt. En tijdens het wandelen ontdekken we manieren om het juk van schaamte achter te laten.
