We weten niet altijd wat de ander denkt maar we kunnen daar wel onder lijden. In drie gevallen in de media komt schaamte naar voren waarbij de wel of niet vermeende blik van de ander een rol speelt.
Samantha de Jong lijdt onder oordeel
Realityster Samatha de Jong (voorheen bekend als Barbie) deed een tweede zelfmoordpoging. Ze vindt het vervelend dat er over haar wordt geroddeld en heeft het gevoel dat ze zich steeds naar de buitenwereld moet bewijzen. De ‘onwaarheden’ die over haar worden rondgestrooid, maken haar kapot, zo vindt de Haagse. Met grote stelligheid: “Oordeel niet als je niks weet van iemands leven.” Bron: AD
Eva Jineck stopt met Twitter
Op Twitter las Eva: vrouw wat heb jij een vreselijke kutlach. Die opmerking kreeg ze niet meer uit haar hoofd en zorgde er zelfs voor dat ze zich inhield tijdens haar programma toen iemand iets grappigs zei en ze daarom wilde lachen: „In een split second bedacht ik me vanwege die kritiek op mijn lach.” Dat was voor haar het moment om per direct te stoppen met Twitter. „Ik dacht: nu is is het afgelopen en heb geen zin meer in deze onzin en ga me ervan bevrijden.” Bron: Televizier.nl
Yvonne Jaspers bij Pauw
Boer zoekt vrouw-presentatrice Yvon Jaspers voelde zich “verrekte alleen” toen er een onderzoek werd ingesteld naar haar functie bij ForFarmers, het grootste veevoerbedrijf van Europa.
Het CvdM meldde maandag dat Jaspers werd vrijgepleit, maar dat de KRO-NCRV zorgvuldiger had moeten zijn in het beoordelen van de schnabbels van de presentatrice. “Ik kon alleen maar huilen”, aldus Jaspers. “Ik heb 25 jaar gewerkt voor vertrouwen, dan komt er een journalist die een verhaaltje verzint, en iedereen gelooft dat zomaar. Ik voelde mij zo alleen.”
Allemaal boeren
De enige mensen die haar een hart onder de riem staken, waren de boeren zelf. “Zij zaten op een dag opeens bij de buren aan tafel”, vertelde Jaspers aan Pauw. “Allemaal: uit Zeeland, Friesland, Texel. Ze omhelsden mij en zeiden: nu zijn er voor jou. Nu snap je beter dan wie dan ook hoe wij ons altijd voelen. Nu hoor je bij ons.”
Oorlogsgebied
De periode van het onderzoek voelde Jaspers zich “alsof ik in een oorlogsgebied zat. Elke dag kon er van alles over mij verzonnen worden.” De KRO-NCRV heeft haar in die periode te weinig gesteund. “Ik voelde mij minder door de KRO-NCRV gesteund dan door de boeren en mijn team van productiehuis Blue Circle.”
Bron: Story
De vermeende blik van de ander kan veel schade aanrichten. De setting waarin Yvonne Jaspers zat was ongelukkig gekozen door de redactie van Pauw. De vader en oom van de vermoorde Anne Faber zaten aan dezelfde tafel. Het zou respectvoller geweest zijn als alleen zij uitgenodigd waren die avond. Maar het vernietigende oordeel van de journalistiek op het bijverdienen van Yvonne Jaspers was wel degelijk pijnlijk.
Samantha de Jongh heeft jarenlang geïnvesteerd in haar uiterlijk en is misschien wel daardoor nu juist extra kwetsbaar. De vermeende blik van de ander komt dan extra hard binnen.
In hoeverre is ‘De vermeende blik van de ander’ wel vermeend?
In het geval van Eva Jinek is de blik niet vermeend. Ze las het zelf op Twitter dat haar lach niet in de smaak viel. Het staat er dan zwart op wit. Maar is het ook waar? Wat als Eva het nou niet gelooft? Het komt binnen omdat ze het voor waar aanneemt. Ze laat haar zelfbeeld beïnvloeden door de mening van een ander.
Als mijn kinderen elkaar zitten te jennen en de één roept: “mama hij zegt dat ik stom ben”, dan antwoord ik altijd: “ja, dat kan zij zeggen, maar is het ook waar? Denk er eens over na, ben je stom?” Dan zie ik mijn kind denken en tot de conclusie komen dat het niet waar is. Het gaat er niet om wat de ander zegt, het gaat erom wat jij gelooft. Als er echter geen ontkennen aan is, kun je ook toegeven. Je kunt dan spelen met kwetsbaarheid. Bijvoorbeeld: “Ja inderdaad, mijn lach is echt apart, hard en doordringend. Je hebt gelijk.” Om zo vervolgens over te gaan naar de orde van de dag. Mijn dochter zou overigens zeggen als iemand iets naars tegen haar zou zeggen: “die heeft geen leven.”
Waarom komt het dan toch zo binnen?
Op het moment dat we aannemen dat iets waar is, of we internaliseren de schaamte, dan komt het binnen. We worden dan als het ware de criticus van onszelf. We nemen dan de beschaming die ons wordt aangedaan over. Je raakt dan in gevecht met jezelf. Je kunt je dan wel afsluiten voor Twitter of geen kranten meer lezen of TV kijken of naar jezelf Googelen. Als de criticus geïnternaliseerd is wordt vernedering schaamte.
