Social Shaming is een pleonasme, immers; schaamte is altijd sociaal. Het gebruik van social media maakt het heel makkelijk om een ander te beschamen. Publiekelijk iemand beschamen en vernederen via social media is heel veilig. Vanuit de anonimiteit van het toetsenbord iemand beschaamd worden voor een groot publiek.
Social shaming als politiek wapen
Social media wordt veelvuldig ingezet in de politiek. Met name de Amerikaanse politiek maakt veelvuldig gebruik van zijn Digital Soldiers. De publieke opinie wijzigen door middel van het oprakelen van schandalen en deze vervolgens te delen op het internet kan een verkiezing makkelijk beïnvloeden. Censuur wordt dweilen met de kraan open als social media wordt ingezet. Breaking nieuws gaat al snel viraal en is vaak niet in te halen door de gevestigde media. We are the news betekent dat iedere burger nu het nieuws kan beïnvloeden.
De wedstrijd bij verkiezingen lijkt er bij social shaming steeds meer om te draaien wie het meeste sympathie kan opwekken. Wie komt er het meest geliefd over en wie heeft er het minst op zijn blazoen? Die wint de meeste stemmen. Er is dus veel aan gelegen om de andere partij kandidaat zoveel mogelijk te beschamen.
Public Shaming
Social shaming is hetzelfde als public shaming maar dan digitaal. En public shaming is weer onderdeel van een hele rits andere online psychologische terreur uitingen. Schaamte kan zo als persoonlijk wapen ingezet worden. Bij social shaming zijn het doorgaans de publieke personen die door anonieme personen worden beschaamd. Op de man af. Social media leent zich immers bij uitstek om anoniem de publieke opinie te beïnvloeden. Je kunt zelfs een heel trollen leger inzetten om iemand te kakken te zetten.
De gevestigde media loopt achter
De kracht van social media is steeds minder goed in te dammen. De gevestigde media lijken steeds meer spreekbuis te zijn voor de overheid en daarmee alleen nog een bepaalde leeftijdscategorie mee te bereiken. Lid zijn van een omroep of een abonnement hebben op een krant lijkt iets van vroeger. Met onze smartphones weten we elkaar pijlsnel te vinden in alle uithoeken van het internet. Wat vandaag nieuws is op Twitter en Facebook staat morgen pas in de krant.
De social media giganten lopen zelf ook weer achter op hun eigen beleid. Met miljarden accounts is censuur alleen nog mogelijk bij steeds complexer wordende algoritmes. De platforms zijn zelf allerminst objectief en kunnen daarmee vrijuit bepalen wie er onderhevig mag zijn aan social shaming en wie niet. Tenslotte is alles te koop.